Bak Postacı

Ya ben bunu neden hiç anlatmadım. Evet hemen anlatmaya başlıyorum o zaman... Bizim bi postacımız var. Böyle beyaz saçlı, masmavi pörtlek gözlü, inanılmaz sevimli bi amca. Azıcık da peltek böyle.. Ben bildim bileli bizim postacımız o. Çok seviyorum ben onu. Böyle elli bin kere zile basar posta geldi diye. Çıkmaz da tee yukarı katlara kadar. Aşağı çağırır. Bize geliyo ama çünkü girişin bi üstü. İniyorum diyorum ben, dur dur tamam geldim ben diyo. Sohbet de ederiz kısacık. Annemi babamı falan da tanır, sorar her gelişinde.. Hoca hanım nasıl der (annem öğretmen). Öss sonucum geldiğinde beklemişti merak edip. Ya çok tatlı adam. Hanım kızım diyo bana =) Çikolata getirmiş. Bi sevindim... Dur dur dedim bekle. Ihlamur yapmıştım. Küçük bi de mataram var ona koyup verdim. O da sevindi, çok severmiş. Kokladı beş saat. Sonra yine her zamanki gibi acele ecele işine gitti.
Sonra düşündüm postacılık en güzel meslek. Şarkı bile yapılmış adına.